At 8:53:22 PM on Sunday, July 10, 2011, David Appleby wrote:

> Can you please help me out with ON interjections?

I can't help much, but a bit of searching turned up a few
examples. One is <vei> 'woe', <vei mér> 'woe is me'. A
couple of examples from Íslendzk æventyri,
<http://books.google.com/books?oe=UTF-8&id=LGUJAAAAQAAJ>.

'Af sýslumanni ok fjánda', p. 159, line 180:

'Vei, vei, sagði hann, brott héðan sem harðaz! Ill ferð
ok hæðilig, spott ok háðung er móti góðum dugnaði mér
golldit; ek vil hvergi í nánd koma þersum stað, at eigi
drepi hann mik Jesus enn í öðru sinni.'

Af bónda einum er fekk fugl í eplagarði', p. 198, line 24:

'Vei mér at ek trúði hans orðum ok slepti honum þá [er]
hann var mér í hendi!'

From 'Duggals leizla', a translation of the 'Visio
Tnugdali', <http://books.google.com/books?id=sjlcAAAAMAAJ>,
p. 348, line 25f:

Vei mer, kvad hon hvi dey ek eigi, hvi villdi ek eigi trua
helgum ritningum, hver ærsla sveik mik?

Normalized:

Vei mér, kvað hón, hví dey ek eigi, hví vildi ek eigi trúa
helgum ritningum, hver œrsla sveik mik?

From one version of 'Agulandus þáttr', part of 'Karlamagnus
saga ok kappa hans',
<http://skaldic.arts.usyd.edu.au/db.php?if=db&table=text_versions&view=db&id=4>,
§306:

Ok reið hann ofan hjá bergi einu ok kǽrði vandrǽði sín ok
mǽlti: vei mér. Vesall ok synðugr em ek, segir hann.

Very near the end of 'Sneglu-Halla þáttr' (Flateyjarbók
version):

'Tví, tví [fie, fie]', segir konungr, hann kemr aldrigi í
mína eigu at þessu.

A verse found in 'Hallfreðar saga', Ch. 2, and 'Vatnsdœla
saga', Ch. 37:

Allar vildu meyjar með Ingólfi ganga
þær's vaxnar váru-- vesl emk æ til lítil!
Ek skal ok, kvað kerling, með Ingólfi ganga
meðan mér tvær of tolla tennr í efra gómi.

<Æ> in the second line is 'alas'.

In Stjórn I found a couple of examples of <nú þá> 'now
then'; in Unger's edition they're at p. 457, line 18 and p.
486, line 17, both from the section based on I Samuel.

Nv þa fyrir hvi hæyrðir þv æigi orð gvðs þins.
Nv þa fyrir hvat gæymðir þv æigi þins herra konvngsins.

Normalized:

Nú þá, fyrir hví heyrðir þú eigi orð guðs þíns?
Nú þá, fyrir hvat geymðir þú eigi þíns herra konungsins.

From 'Orkneyinga saga':
<http://notendur.hi.is/eybjorn/ugm/skindex/rvl.html>,
Lausavísa 10:

Dúsið ér, en Ása
- atatata - liggr í vatni,
hutututu - hvar skalk sitja?
(heldr er mér kalt) við eldinn.

The interjections <atatata> and <hutututu> appear to be
onomatopoetic, representing the chattering of teeth.

From 'Tristrams saga ok Ísondar', Ch. 7:

Ó hó, herra guð, með hverju má þessi kvöl ok vandræði,
sorg ok harmr af mér takast?

There is a very brief discussion of interjections and
exclamations on p. xxviii of Cleasby & Vigfusson. Following
up some of his references, I find these:

From 'Guðmundar saga', bottom of p. 421 in Vol. 1 of the
Íslenzka Bókmentafèlagi edition of Biskupa sögur:

'Já, já! vel, vel, Þorbjörn humla, nefn þú þá, ef þú
kant'.

From 'Eiríks saga rauða', Ch. 5:

ok er hann var skammt á leið kominn, fell hann af baki ok
braut rif sín ok lesti öxl sía ok kvað við: á, já.

(Another version, using modern Icelandic spelling, has <ái,
ái>.)

From 'Þorgils saga ok Hafliða', Ch. 10,
<http://norse.ulver.com/src/samtid/sturlunga/thorgils/index.html>:

En þá er Þórðr gekk út, þá var þetta kveðit af einhverjum:

Goðinn repti svá,
es gengumsk hjá,
stóð á hnakka hý,
hverr maðr kvað fý.

The goði belched so,
that we passed by one another(?),
hair on neck stood up,
each man said fie.

I've not really paid much attention, so these are pretty
random gleanings. I've a hard enough time reading prose
that I've no feel for what can be found in the poetry.
While doing this digging I did get the impression that one
is a bit likelier to find them in religiously oriented and
chivalric works, but I really don't know whether it's at all
well-founded.

Brian