Síðan fór Guðrún heim en Gestur reið í brott og mætti heimamanni Ólafs við
túngarð. Hann bauð Gesti í Hjarðarholt að orðsending Ólafs. Gestur kvaðst
vilja finna Ólaf um daginn en gista í Þykkvaskógi. Snýr húskarl þegar heim
og segir Ólafi svo skapað. Ólafur lét taka hesta og reið hann í mót Gesti
við nokkura menn. Þeir Gestur finnast inn við Ljá. Ólafur fagnar honum vel
og bauð honum til sín með allan flokk sinn. Gestur þakkar honum boðið og
kvaðst ríða mundu á bæinn og sjá híbýli hans en gista Ármóð. Gestur dvaldist
litla hríð og sá þó víða á bæinn og lét vel yfir, kvað eigi þar fé til
sparað bæjar þess. Ólafur reið á leið með Gesti til Laxár. Þeir fóstbræður
höfðu verið á sundi um daginn. Réðu þeir Ólafssynir mest fyrir þeirri
skemmtun. Margir voru ungir menn af öðrum bæjum á sundi. Þá hlupu þeir
Kjartan og Bolli af sundi er flokkurinn reið að, voru þá mjög klæddir er
þeir Gestur og Ólafur riðu að. Gestur leit á þessa hina ungu menn um stund
og sagði Ólafi hvar Kjartan sat og svo B olli og þá rétti Gestur
spjótshalann að sérhverjum þeirra Ólafssona og nefndi þá alla er þar voru.
En margir voru þar aðrir menn allvænlegir, þeir er þá voru af sundi komnir
og sátu á árbakkanum hjá þeim Kjartani. Ekki kvaðst Gestur þekkja ættarbragð
Ólafs á þeim mönnum.
Þá mælti Ólafur: "Eigi má ofsögum segja frá vitsmunum þínum Gestur er þú
kennir óséna menn og það vil eg að þú segir mér hver þeirra hinna ungu manna
mun mestur verða fyrir sér."
Gestur svarar: "Það mun mjög ganga eftir ástríki þínu að um Kjartan mun
þykja mest vert meðan hann er uppi."
Síðan keyrði Gestur hestinn og reið í brott.
En nokkuru síðar ríður Þórður hinn lági son hans hjá honum og mælti: "Hvað
ber nú þess við faðir minn er þér hrynja tár?"
Fred & Grace Hatton
Hawley, Pa.