XXV. Kapítuli: Lúkr mœtir Hólmgǫngu-Hana
December 8, 2010 in The Saga: Old Norse & English, 1 chapter at a time | 1
comment

XXV. Kapítuli: Lúkr mœtir Hólmgǫngu-Hana

Lúkr hitti mann þann, ok vas maðrinn fríðastr sýnum, hár vexti ok nekkvat
skolbrúnn, jarpr á hár. “Hani Sólósson jarls heitik,” kvað maðr, “En sumir
menn kalla mik “Hólmgǫngu-Hana. Skip mitt es Þusundár-Fálkinn. Tsiubakka
kumpánn minn segir mér, að it vilið sigla til Aldiransveita, ok fæ ek ykkr
fœrða þagat, ef it leggið marga penninga á.”

“Já víst,” segir Víga-Óbívan, “Ef skipit sé skjótt.”

“Ef skipit sé skjótt?” spyrr Hólmgǫngu-Hani, “Hefirðu aldregi getit
Þúsundár-Fálkann freginn?”

“Víst aldregi,” segir Víga-Óbívan, “En es þat undrligt?”

“Þat es skip þat, es vann sigr í kappróðri á Kesseley, ok rørum vit
Tsiubakka hann á tólf tímum,” svarar Hólmgǫngu-Hani, “Ferr þetta skip miklu
skjótara enn nekkver skip Falfaðins, jafnvel in víðfrægu korelsku skip. Þat
es œrit skjótt til ætlanar þinnar, gamli. En hvat es farmrinn?”

“Menn einir,” segir Víga-Óbívan, “Ok erum vér fjórir: Ek, sveinninn, tveir
írar, ok engar spurningar spurðar.”

“Hvat es þetta? Nekkvers konar sveitarvandræði?” spurði Hólmgǫngu-Hani.

“Ek vilda heldr eigi hitta menn Falfaðins, ef þat es nauðsynlegt at segja
þannig,” svarar Víga-Óbívan.

“Ek skil,” segir Hani, “En þat es mjǫk erfitt gǫrt – ok mjǫk dýrt. Ok vil ek
taka báða íra, ef ek fœri ykkr til Aldiransveita án vitandar Falfaðins.”

“Báða íra?” spyrr Lúkr, “Þeir eru verðir eins skips sjálfir. Óbívan, fyr hví
skulum vit eigi kaupa skip? Fyr hví sitjum vit hér, ok látum þenna víking
svíkja okkr?”

“It fengið skip keypt, sveinn,” segir Hólmgǫngu-Hani hlæjandi, “En hverr
stýrði því? Þú?”

“Já víst ek. Ek em eigi vándr stýrimaðr,” segir Lúkr ok stendr.


Fred & Grace Hatton
Hawley, Pa.