"Seiðmenn einir gøra óvini úr broðrum sínum," segir Víga-Óbívan. "En ek mun
verja mik, jafnvel í mót bróður mínum."

"Þú munt reyna," segir Anakinn. Hann brá Ljósamæki inum rauða, ok
Víga-Óbívan brá Ljósamæki inum grona.

Lengi sokjask þeir, meðan hraun brennr um fotr þeira ok aska fellr á þá ok
kvelr þá, svá at engi skakkar með þeim, ok er hvárrtveggi inn ákafasti; er
þeira viðskipti bæði hart ok langt, en sá varð endr á, at Víga-Óbívan høggr
til Anakins á lærit hogra, svá at ór tekr allan voðvann, ok Anakinn fellr
nær í hraun ok verðr þegar óvígr.

Anakinn himingangari reynir at draga sik í brottu frá hrauni, en klæði hans
taka at brenna, ok snart hann sjálfr. Hann segir til Víga-Óbívans, "Ek hata
þik!"

"Þú vart bróðir minn, Anakinn!" segir Víga-Óbívan Kvæggansson. "Ek elskaða
þik!" En hann snýsk frá Anakni ok gengr á brott, en Anakinn himingangari
brennr þogull.

*** *** ***

XVI. Kapítuli: Frá þeiri mestu illgørð Falfaðins konungs


Um vetrinn frá Falfaðinn konungr at Anakinn himingangari var dauðr á
Íslandi, ok hann fór þangat með her sinn ok fann Anakin lífs undir
oskudyngju mikilli. Var þat hvárki fotr né handleggir á Anakni himingangara,
en andlitit var brennt ok blóðugt. Tala mætti hann hvárki, því at tungan var
brennd, en hafði hann tennrnar enn ok hafði veidd mýss ok fugla með þær. Með
seiðvognun hafði hann lifat enn, en hann kunni ekki seiða þann seið, er
skyldi groða limuna aptr.

Jafnvel lofaði Falfaðinn konungr seið ok dirfð Anakins, því at hann var
bitinn með sverðsegg ok með eld, en hann lifði enn marga mónuðr. "Somilega
hefi ek þik nefndan Anakin seiðjarl," segir Falfaðinn konungr, "Því at þú
lifir enn fyrir þann seið, er þú namt at mér, jafnvel þó þú hefir enga
limu." En margir hermenn Falfaðins gobbuðu Anakin, kolluðu Veiðr-Anakin,
því at þeim þóttisk hlogiligt, at hann hafði veidd mýss með tennrnar. En þó
at Anakinn mætti eigi tala, seiddi hann seið ok kofði einn mann Falfaðins ór
fjarska. Hermennirnir óttuðusk mann þann, er mætti kofa þann mann er hann
snart eigi við, en Falfaðinn konungr lofaði hann því meira, kallaði hann inn
mesta seiðmann.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa