Þeim Ólafi byrjaði vel og tóku Noreg.

They, Olaf (and the others), got a fair wind and reached Norway.

 

Örn fýsir Ólaf að fara til hirðar Haralds konungs, kvað hann gera til þeirra góðan sóma er ekki voru betur menntir en Ólafur var.

Orn urges Olaf to go to (the) kings-men of King Harald, stated he prepares for them, the good, honor which would not better accomplishments than Olaf be.

 

Ólafur kvaðst það mundu af taka.

Olaf stated-for-himself that (he) would choose.

 

Fara þeir Ólafur og Örn nú til hirðarinnar og fá þar góðar viðtökur.

They, Olaf and Orn, go now to the-king's-men and is received well.

 

Vaknar konungur þegar við Ólaf fyrir sakir frænda hans og bauð honum þegar með sér að vera.

(The) king awakens at-once with Olaf on-account-of his relatives and at-once bade him to be with him.   (Z. sakir - on account of, for the sake of, = fyrir sakir e-s)

 

Gunnhildur lagði mikil mæti á Ólaf er hún vissi að hann var bróðurson Hrúts.

Gunnhild took a fancy for Olaf when she knew that he was Hrut's nephew.    (Z. mæti - leggja m. á e-n, to take a fancy for)

 

En sumir menn kölluðu það að henni þætti þó skemmtan að tala við Ólaf þótt hann nyti ekki annarra að.

But some men said that to her it-seemed although amusement to speak to Olaf thought he (advantage) not to another.

 

Ólafur ógladdist er á leið veturinn.

Olaf turned-sad when the winter is far spent.   (Z. úgleðjast, to turn sad)

 

Örn spyr hvað honum væri til ekka.

Orn asked what was grief (i.e., grieving) him.

 

Ólafur svarar: "Ferð á eg á höndum mér að fara vestur um haf og þætti mér mikið undir að þú ættir hlut í að sú yrði farin sumarlangt."

Olaf answers: "I have a journey in my hands (i.e., at hand) to go westward across (the) sea and it-seemed to me very worth much that you families share in to such become gone during-the-summer.

 

Örn bað Ólaf þess ekki fýsast, kvaðst ekki vita vonir skipa þeirra er um haf vestur mundu ganga.

Orn asked Olaf (to) not desire this, stated-for-himself not (to) know (vonir?) those ships which across (the) sea westward would go.

 

Gunnhildur gekk á tal þeirra og mælti: "Nú heyri eg ykkur það tala sem eigi hefir fyrr við borið, að sinn veg þykir hvorum."

Gunnhild went to their talk and spoke: "Now I hear you-two that talk as have not previously born with, that one's way is-thought who."

 

Ólafur fagnar vel Gunnhildi og lætur eigi niður falla talið.

Olaf receives Gunnhild with good cheer and doesn't cause the conversation to stop.

 

Síðan gengur Örn á brott en þau Gunnhildur taka þá tal.

Then Orn goes away, but they, Gunnhild (and Olaf) then start a conversation.

 

Segir Ólafur þá ætlan sína og svo hvað honum lá við, að Mýrkjartan konungur var móðurfaðir hans.

Then Olaf tells his plan and also what he was on the verge of (doing), that King Myrkjartan was his maternal-grandfather.  (Z. liggja 8 - e-m liggr við e-u, one is on the verge of)

 

Þá mælti Gunnhildur: "Eg skal fá þér styrk til ferðar þessar að þú megir fara svo ríkulega þangað sem þú vilt."

Then Gunnhild spoke: "I shall give you assistance for these journeys that you boys go so magnificently to-that-place as you (Olaf) wish.

 

Ólafur þakkar henni orð sín.

Olaf thanks her (for) her word(s).

 

Síðan lætur Gunnhildur búa skip og fær menn til, bað Ólaf á kveða hve marga menn hann vill hafa með sér vestur um hafið.

Then Gunnhild causes to prepare a ship and procures men for (it), asked Olaf (to) say how many men he will have with him westward across the sea.

 

En Ólafur kvað á sex tigu manna og kvaðst þó þykja miklu skipta að það lið væri líkara hermönnum en kaupmönnum.

And Olaf says between 50 and 60 men and stated-for-himself yet (he) thinks it is of great importance that, that the be more-like warriors than merchants.

 

Hún kvað svo vera skyldu.

She said (it) should be so.

 

Og er Örn einn nefndur með Ólafi til ferðarinnar.

Also is Orn one named with Olaf for the journeys.

 

Þetta lið var allvel búið.

This ship was very-well built.

 

Haraldur konungur og Gunnhildur leiddu Ólaf til skips og sögðust mundu leggja til með honum hamingju sína með vingan þeirri annarri er þau höfðu til lagt.

King Harold and Gunnhild conducted Olaf to (the) ship and declared-of-themselves (that they) would furnish with him his good-fortune with their friendship one-of-the-two which they had furnished.

 

Sagði Haraldur konungur að það mundi auðvelt því að þau kölluðu engan mann vænlegra hafa komið af Íslandi á þeirra dögum.

King Harald said that, that (he) would easily because they called no man more promising has come from Island in these days.

 

Þá spurði Haraldur konungur hve gamall maður hann væri.

Then King Harald asked how old his mother was.