Nú er frá Höskuldi að segja að ráð hans er virðulegt. Var hann höfðingi
mikill. Hann varðveitti mikið fé er átti Hrútur Herjólfsson bróðir hans.
Margir menn mæltu það að nokkuð mundu ganga skorbíldar í fé Höskulds ef hann
skyldi vandlega út gjalda móðurarf hans.
Hrútur er hirðmaður Haralds konungs Gunnhildarsonar og hafði af honum mikla
virðing. Hélt það mest til þess að hann gafst best í öllum mannraunum. En
Gunnhildur drottning lagði svo miklar mætur á hann að hún hélt engin hans
jafningja innan hirðar hvorki í orðum né öðrum hlutum. En þó að mannjafnaður
væri hafður og til ágætis manna talað þá var það öllum mönnum auðsætt að
Gunnhildi þótti hyggjuleysi til ganga eða öfund ef nokkurum manni var til
Hrúts jafnað.
Með því að Hrútur átti að vitja til Íslands fjárhlutar mikils og göfugra
frænda þá fýsist hann að vitja þess, býr nú ferð sína til Íslands. Konungur
gaf honum skip að skilnaði og kallaðist hann reynt hafa að góðum dreng.
Gunnhildur leiddi Hrút til skips og mælti: "Ekki skal þetta lágt mæla að eg
hefi þig reyndan að miklum ágætismanni því að þú hefir atgervi jafnfram
hinum bestum mönnum hér í landi en þú hefir vitsmuni langt umfram."
Síðan gaf hún honum gullhring og bað hann vel fara, brá síðan skikkjunni að
höfði sér og gekk snúðigt heim til bæjar.
En Hrútur stígur á skip og siglir í haf. Honum byrjaði vel og tók
Breiðafjörð. Hann siglir inn að eyjum. Síðan siglir hann inn Breiðasund og
lendir við Kambsnes og bar bryggjur á land. Skipkoman spurðist og svo það að
Hrútur Herjólfsson var stýrimaður. Ekki fagnar Höskuldur þessum tíðindum og
eigi fór hann á fund hans.
Hrútur setur upp skip sitt og býr um. Þar gerði hann bæ er síðan heitir á
Kambsnesi. Síðan reið Hrútur á fund Höskulds og heimtir móðurarf sinn.
Höskuldur kvaðst ekki fé eiga að gjalda, kvað eigi móður sína hafa farið
félausa af Íslandi þá er hún kom til móts við Herjólf. Hrúti líkar illa og
reið í brott við svo búið. Allir frændur Hrúts gera sæmilega til hans, aðrir
en Höskuldur.