Víga-Óbívan vildi eigi sjá bandamann sinn Anakin drepinn, ok hjó til Dúkús
með Ljósamæki inn grona. En Dúkú var seiðmaðr mikill, ok hann kvað galdra á
Víga-Óbívani, svá at Víga-Óbívan fell til jarðar sofandi.
Dúkú ok Anakinn borðusk lengi, en Dúkú mælti: "Ek sé, at þat er þér mikill
ótti, mikit hatr, mikill reiðr. En þessi duga þér eigi."
Nú reiddisk Anakinn mjok, ok hann tók Ljósamæki inn grona frá hendinni
Víga-Óbívani, ok hann hjó stórlega hart með þetta sverð, ok skar af Dúkú
báðar hendrnar. Dúkú fell á knjónum, en Falfaðinn konungr hló.
En Anakinn vildi ekki drepa Dúkú, "Því at hann er foðurfaðir Víga-Óbívans
Kvægganssonar, ok er hann bandamaðr minn. Dræpi ek frænda hans, væri þat
stór skomm, ok fjolskylda hans hefndi mér hans."
"Drepir þú hann," mælti konungr, "Mun ek gera þik bestan af ollum hirðmonnum
mínum, ok ek vil veita þér gersimi, gull, ok somð."
Nú tók Anakinn þat sverð Ljósamæki inn rauða, er var fallit til fóta honum,
í venstri hendi, ok hann helt enn Ljósamæki inn grona í hogri. Ok með bæði
sverð hjó hann hofuðit Dúkús af.
Nú leysti Anakinn Falfaðin konung frá fjoðrunum, ok konungr mælti, "At vit
hljótum at svimma til fjoru sem fljótast," því at skipit brann.
"Ek skal eigi bjarga lífi mínu," segir Anakinn himingangari, "Nema ek bjarga
lífi Víga-Óbívans Kvægganssonar ok. Hann hefir tekinn mik sem bróður sinn,
ok vilda ek eigi blekkja minn bróður."
En Falfaðinn konungr mælti, "Þú drapt foðurfoður hans, ok fyrir þat vildi
hann hefna þér hans."