Anakinn himingangari sá, at it óarga dýr kúgaði Paðému, ok hann reið
graðungi til þess dýrs, ok graðungr stakk it óarga dýr með hornunum. Paðéma
hljóp ór trénu á graðung, ok þau riðu til Víga-Óbívans, er reynði enn at
hleypa undan dreka.
Dúkú Jóðason var reiðr, er hann sá, at Anakinn ok Paðému drápu it óarga dýr.
Hans menn gengu inn í holm, ok vildu drepa þau.
En maðr setti sverð þá á hálsi Dúkús.
"Meis Vindússon," segir Dúkú, "Ek em glaðr, at þú ert kominn hingat."
En Meis mælti, "Sjá hólmganga fær eigi haldit fram, móðurníðingr."
Síðan sá Dúkú, at þat var margir Jeðifjarðamenn komnir með Meis, ok allir
með brugðum sverðum í hondunum.
"Þú ert djarfr," segir Dúkú, "En fíflskufullr, foðurvinr minn. Þat er mjok
fleiri menn hér, er standa með mér, en standa með þér."
"Ek trúi, at ek hefi fleiri," segir Meis.
"Vit sjáum til," segir Dúkú. En hann hljóp undan, meðan menn skutu orum til
Meisar. En þat var engi maðr, er fekk oru skotin, áðr en Meis Vindússon fekk
or vikna frá. Fær engi maðr hoggvit skjótari en Meis Vindússon, ok hann drap
margan bogmann með sverði sínu.
Meis Vindússon drap inn stóra graðung, ok Jeðifjarðamenn er fylgðu honum
gáfu Anakni tvau sverð. Anakinn sleit fjotrar Víga-Óbívans, ok gaf honum
eitt sverð. Nú stóðu þeir með Jeðifjorðumonnum, ok drápu marga manna Dúkús.
Paðéma dróttning tók boga frá manni drepnum af Meis, ok hon drap marga menn
með orum. En fleiri menn kvámu eptir ollum er fellu, ok Jeðifjarðamennirnir
urðu þreyttir.
En þá menn heyrðu Paðému dróttning segja, "Séð ér!" Ok þeir sá at á hofn var
komin skip, ok Jóði Gormóarson sté fram, ok með hann frá þessum skipum kvámu
færeyskir bardagamenn, er stóðu með Jeðifjarðamenn. Færeyingar drápu margan
mann í her Dúkús með sverði ok með boga ok með atgeiri.
En dreki lifði enn, ok hann drap með eldi, eða með klóunum, eða með blóðgum
tonnum, alla menn er hann fekk rekna: jeðifjarðamenn, Dúkús menn, ok
færeyinga. En engi maðr fekk rekinn dreka, því at skinn hans var hart sem
steinn.