Hann hjó þá til Kára og stefndi á fótinn. Kári kippir fætinum og snerist
undan á hæli og missti Bjarni hans. Kári hjó þegar til hans. Þá hljóp maður
fram og skaut skildi fyrir Bjarna. Kári klauf ofan allan skjöldinn og nam
blóðrefillinn lærið og reist ofan allan fótinn. Sá maður féll þegar og varð
aldrei örkumlalaus meðan hann lifði. Kári þreif þá tveim höndum spjótið og
snerist að Bjarna og lagði til hans. Hann sá engan sinn kost annan en hann
lét fallast þvers undan laginu. En þegar er Bjarni kemst á fætur hrökk hann
undan. Þorgeir skorargeir sótti þá að þar er fyrir var Hólmsteinn
Spak-Bersason og Þorkell Geitisson. Lauk svo með þeim að þeir Hólmsteinn
hrukku undan. Varð þá óp mikið að þeim af mönnum Guðmundar ríka.
Þorvarður Tjörvason frá Ljósavatni fékk sár mikið. Hann var skotinn í
handlegg og ætluðu menn að skotið hefði Halldór son Guðmundar hins ríka og
hafði hann þetta sár bótalaust alla ævi síðan.
Var þar nú þröng mikil. En þó að hér sé sagt frá nokkurum atburðum þá eru
hinir þó miklu fleiri er menn hafa engar frásagnir af.
Flosi hafði það sagt sínum mönnum að þeir skyldu leita til vígis í
Almannagjá ef þeir yrðu forviða því að þar mátti einum megum að sækja.
En flokkur sá er Síðu-Hallur hafði og Ljótur son hans höfðu hörfað frá í
braut fyrir atgöngu þeirra feðga Ásgríms og Þórhalls. Sneru þeir ofan fyrir
austan Öxará.
Hallur mælti þá: "Hér slær í allmikil óefni er allur þingheimur berst. Vildi
eg Ljótur frændi að við bæðum okkur liðs að skilja menn þó að okkur sé það
til orðs lagið af nokkurum mönnum. Skalt þú bíða við brúarsporðinn en eg mun
ganga í búðir og biðja mér liðs.