Eftir það skildu þau Þangbrandur og Steinunn og fóru þeir vestur til
Barðastrandar.
103. kafli
Gestur Oddleifsson bjó í Haga á Barðaströnd. Hann var manna vitrastur svo að
hann sá fyrir örlög manna. Hann gerði veislu í móti þeim Þangbrandi. Þeir
fóru í Haga við sex tigu manna. Þá var sagt að þar væru fyrir tvö hundruð
heiðinna manna og þangað væri von berserks þess er Ótryggur hét og voru
allir við hann hræddir. Frá honum var sagt svo mikið að hann hræddist hvorki
eld né egg og voru heiðnir menn hræddir mjög. Þá spurði Þangbrandur ef menn
vildu taka við trú en allir heiðnir menn mæltu í móti.
"Kosti mun eg yður gera," segir Þangbrandur, að vér skulum reyna hvor betri
er trúan. Vér skulum gera elda þrjá. Skuluð þér heiðnir menn vígja einn en
eg annan en hinn þriðji skal óvígður vera. En ef berserkurinn hræðist þann
einn eldinn er eg vígi en veður hina báða þá skuluð þér taka við trú."
"Þetta er vel mælt," segir Gestur, "og mun eg þessu játa fyrir mig og
heimamenn mína."
Og er Gestur hafði þetta mælt þá játuðu miklu fleiri.
Þá var sagt að berserkurinn færi að bænum og voru þá gervir eldarnir og
brunnu. Tóku menn þá vopn sín og hljópu upp í bekkina og biðu svo.
Berserkurinn hleypur að með vopnum og inn í dyrnar. Hann kemur innar í
stofuna og veður þegar þann eldinn er hinir heiðnu menn höfðu vígðan og svo
hinn óvígða. Hann kemur að þeim eldinum er Þangbrandur hafði vígt og þorir
eigi að vaða og kvaðst brenna allur. Hann höggur sverðinu upp á bekkinn og
kom í þvertréð er hann reiddi hátt. Þangbrandur laust með róðukrossi á
höndina og varð jartegn svo mikil að sverðið féll úr hendi berserkinum. Þá
leggur Þangbrandur sverði fyrir brjóst honum en Guðleifur hjó á höndina svo
að af tók. Gengu þá margir að og drápu berserkinn. Eftir það spurði
Þangbrandur ef menn vildu taka við trú. Gestur kveðst það eitt um hafa mælt
er hann ætlaði að halda. Skírði Þangbrandur þá Gest og öll hjú hans og marga
menn aðra.