Synir Njáls ræddu nú um við Kára að hann mundi fara með þeim til Grjótár. Og
það gerði hann og kvað það vel að þeir heyrðu svör Þráins.
Njal's sons now discussed it with Kari. That he would go with them to Grjota (Stony River) he did that and declared it well, that they hear Thrain's reply
 
Bjuggust þeir þá
fjórir Njálssynir og Kári hinn fimmti. Þeir fara til Grjótár. Þar var
anddyri breitt og máttu margir menn standa jafnfram.
They then made themselves ready - the four Njalssons and Kari the fifth.
They go to Grjota . There was a wide porch where many men might stand side by side
 
Kona ein var úti og sá ferð þeirra og segir Þráni.
One woman was outside and saw their journey (saw them approaching)
and tells Thrain
 
Hann bað menn ganga í
anddyrið og taka vopn sín. Þeir gerðu svo.
He bade men go to the Porch and take their weapons. They did so.
 
Stóð Þráinn í miðjum dyrum en
þeir stóðu til sinnar handar hvor Víga-Hrappur og Grani Gunnarsson, þar næst
Gunnar Lambason, þá Loðinn og Tjörvi, þá Lambi Sigurðarson, þá hver að hendi
því að karlar voru allir heima.
Thrain stood in the middle of the door (way) and they stood to (either)
hand (on either side of Thrain.
Killer Hrapp and Grani Gunnarsson then next Gunnar Lambasson then Loðin
and Tjorvi then Lambi Sigurdsson either side because all the men were at home. 
 
Þeir Skarphéðinn ganga að neðan og gekk hann fyrstur, þá Kári, þá Höskuldur,
þá Grímur, þá Helgi. En er þeir koma að dyrunum féllust þeim allar kveðjur
er fyrir voru.
Then Skarpheðin (and company) walked up to them  he went first  then Kari then Hoskuld, Grim then Helgi. But when they got to the door - all greetings planned  died on their lips (Z)
 
Þá mælti Skarphéðinn: "Allir séum vér velkomnir."
Then Skarpheðin spoke "we are all welcome" [sarcasm no?]
 
Hallgerður stóð í anddyrinu og hafði talað hljótt við Hrapp. Hún mælti: "Það
mun engi mæla sá er fyrir er að þér séuð velkomnir."
Hallgerð stood in the porch and had spoken quietly/in secret with Hrapp
She spoke "That will no one speak - those who are here before you
(Us - here - facing you) that you are welcome"
 
Skarphéðinn mælti: "Ekki munu mega orð þín því að þú ert annaðhvort
hornkerling eða púta."
Skarpheðin [that's my boy] spoke " Your words count for naught - you are an
old hag or a whore"
[Puta survives to this day in Spanish and Italian with the same perjorative meaning]
 
"Goldin skulu þér þessi orð áður þú ferð heim," segir Hallgerður.
"You shall be paid for your words ere you go home"  says Hallgerð
[ I have heard this phrase expressed similarly in this present day
"I did pay him for what he'd done"]
 
Helgi mælti: "Þig er eg kominn að finna Þráinn ef þú vilt gera mér sæmd
nokkura fyrir hrakningar þær er eg hlaut í Noregi fyrir þínar sakir."
Helgi spoke "I am come to meet you Thrain if you wish to do/pay me some redress/recompense for the insults I suffered in Norway on your behalf"
 
Þráinn mælti: "Aldrei vissi eg að þið bræður munduð gera drengskap ykkarn
til fjár eða hversu lengi skal fjárbón sjá yfir standa?"
Thrain spoke "I never knew / guessed  you brothers could trade manliness/principles for money - how long shall such begging last.
[begging - not from Zoega - Wilson]
 
"Það munu margir mæla," segir Helgi, "að þú ættir að bjóða sæmdina þar sem
líf þitt lá við."
"Many will say of that" says Helgi that you are obliged to pay some redress because your life was at risk"
 
Þá mælti Hrappur: "Þar gerði nú gæfumuninn er sá hlaut skellinn er skyldi og
dró yður undir hrakningina en oss undan."
Then spoke Hrapp "The difference is in luck - a slap to be for one who should
(have it) but you were under/suffered, and us (got) away"
 
"Lítil var það gæfa," segir Helgi "að bregða trúnaði sínum við jarl en taka
þig við."
"Little (to do with) luck" says Helgi "To break faith with the Earl and take to you"
 
"Þykist þú eigi að mér eiga bótina?" segir Hrappur. "Eg mun bæta þér því sem
mér þykir maklegt."
"Do you want for yourself to have the right to redress from me" says Hrapp
"I will pay you as seems proper/worthy to me"
 
I have managed to finish this after a fashion - not too displeased - but
I made hard going of it - yesterday was impossible
Kveðja
Patricia