En er þeir komu að bænum vissu þeir eigi hvort Gunnar mundi heima vera.
Gissur mælti

And when they came to the farm, they didn't know if Gunnar would be (was) at
home. Gissur said

að nokkur skyldi fara heim á húsin og vita hvað af kannaði en þeir settust
niður á völlinn

that someone should go home to (the) house and see if (they could) find out
and they set themselves down on the ground

meðan. Þorgrímur austmaður gekk upp á skálann. Gunnar sér að rauðan kyrtil
ber við

meanwhile. Þorgrím, the man from the East went up to the room. Gunnar sees
that a red tunic happens (to pass)

glugginum og leggur út með atgeirinum á hann miðjan. Þorgrími skruppu
fæturnir og

by the windows and thrusts out with the halberd at his midsection. Þorgrím's
feet slipped and

varð laus skjöldurinn og hrataði hann ofan af þekjunni. Gengur hann síðan að
þeim

the shield became loose and he staggered down from the thatched (roof). He
went afterwards to them

Gissuri þar er þeir sátu á vellinum.

Gissur (and company) there where they sat on the ground.

Gissur leit við honum og mælti: "Hvort er Gunnar heima?"

Gissur went to him and spoke, "Is Gunnar at home?"

"Vitið þér það en hitt vissi eg að atgeir hans var heima." segir
Austmaðurinn.

"You know it and I know this that his halberd was at home," says the man
from the East.

Féll hann þá niður dauður. Þeir sóttu þá heim að húsunum. Gunnar skaut út
örum að þeim

Then he fell down dead. They attacked home at the houses then. Gunnnar
shot out arrows at them

og varðist vel og gátu þeir ekki að gert. Þá hljópu sumir á húsin upp og
ætluðu þaðan að

and defended himself well and they were not able to succeed. Then some ran
up on (the other) buildings and intended to attack thence.

að sækja. Gunnar kom þangað að þeim örunum og gátu þeir ekki að gert og fór
svo fram

Gunnar came thither to them with arrows and they were not able to succeed
and (it) went so forward

um hríð. Þeir tóku hvíld og sóttu að í annað sinn. Gunnar skaut enn út
örunum og gátu

for a while. They took a rest and attacked another time. Gunnar still shot
out with arrows and

þeir enn ekki að gert og hrukku frá í annað sinn.

they were still not able to succeed and fell back from (the attack) another
time.

Þá mælti Gissur hvíti: "Sækjum að betur, ekki verður af oss."

Then Gissur the white spoke, "(We must) attack better, nothing becomes of
us."

Gerðu þeir þá hríð hina þriðju og voru við lengi. Eftir það hrukku þeir frá.

Then they did for the third time and were at (it) a long time. After it
they withdrew from it.

Gunnar mælti: "Ör liggur þar úti á þekjunni og er sú af þeirra örum og skal
eg þeirri

Gunnar spoke, "An arrow lies there outside on the thatch and that is (one)
of their arrows and I shall shoot theirs

skjóta til þeirra. Og er þeim það skömm ef þeir fá geig af vopnum sínum."

at them. And it is shameful to them if they become seriously wounded with
their own weapon."

Móðir hans mælti: "Ger þú eigi það son minn að þú vekir þá er þeir hafa áður
frá horfið."

His mother spoke, "Don't do it, my son, that you stir them up when they have
before forsaken (the fight)"

Gunnar þreif örina og skaut til þeirra og kom á Eilíf Önundarson og fékk
hann af sár

Gunnar seizes the arrow and shot at them and (it) hit Eilif Onundarsson and
made him severely wounded from (it).

mikið. Hann hafði staðið einn saman og vissu þeir eigi að hann var særður.

He had stood alone and they didn't know that he was wounded.

"Hönd kom þar út," segir Gissur, "og var á gullhringur og tók ör er lá á
þekjunni og

"A hand came out there," say Gissur, " and a gold ring was on (it) and took
an arrow which lay on the thatch and



mundi eigi út leitað viðfanga ef gnógt væri inni og skulum vér nú sækja að."

(Gunnar) would not seek provisions outside if enough were inside and we
shall now attack."

Grace
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa