71. kafli

Litlu síðar finnast þeir nafnar og Mörður. Verða þeir eigi á sáttir. Þóttust
þeir láta fé mikið fyrir Merði en hafa ekki í móti og báðu hann setja aðra
ráðagerð þá er Gunnari væri til meins.

Mörður kvað svo vera skyldu "er það nú ráð mitt að Þorgeir Otkelsson fífli
Ormhildi frændkonu Gunnars en Gunnar mun af því láta vaxa óþokka við þig.
Skal eg þá ljósta upp þeim kvitt að Gunnar muni eigi hafa svo búið við þig.
Skuluð þið þá nokkuru síðar hafa aðför við Gunnar en þó skuluð þið Gunnar
eigi heim sækja því að það má sér engi ætla meðan hundurinn lifir."

Sömdu þeir nú þessa ráðagerð með sér að sjá skyldi fram koma.

Nú líður sumarið. Þorgeir venur komur sínar til Ormhildar. Gunnari þótti það
illa og gerðist óþokki mikill með þeim. Fór svo fram um veturinn. Nú kemur
sumar og verða þá enn oftlega fundir þeirra á laun.

Þeir finnast jafnan Þorgeir undan Þríhyrningi og Mörður og ráða aðför við
Gunnar þá er hann riði ofan í Eyjar að sjá verk húskarla sinna.

Eitt sinn varð Mörður var við er Gunnar reið ofan í Eyjar og sendi mann
undir Þríhyrning að segja Þorgeiri að þá mundi vænast til að leita að fara
að Gunnari. Þeir brugðu við skjótt og fara ofan þaðan við hinn tólfta mann.
En er þeir komu í Kirkjubæ þá voru þar fyrir aðrir tólf. Þeir ræða um hvar
þeir skulu sitja fyrir Gunnari og kom það ásamt að þeir skyldu fara ofan til
Rangár og sitja þar fyrir honum.

En er Gunnar reið neðan úr Eyjum reið Kolskeggur með honum. Gunnar hafði
boga sinn og örvar og atgeirinn. Kolskeggur hafði saxið og alvæpni.


72. kafli

Sá atburður varð er þeir Gunnar riðu neðan að Rangá að blóð féll á
atgeirinn. Kolskeggur spurði hví það mundi sæta.

Gunnar svaraði ef slíkir atburðir yrðu að það væri kallað í öðrum löndum
benrögn "og sagði svo Ölvir bóndi í Hísing að það væri jafnan fyrir
stórfundum."

Síðan riðu þeir til þess er þeir sáu mennina við ána, sjá að þeir sitja en
hafa bundið hestana.