Tóku þeir þau á skip sitt og fóru leiðar sinnar þar til er varð
fjarðskorið. Þeir lögðu skipunum inn á fjörðinn.
They (the Scots)were taken on board ship, and it/they went on until they reached a fjorð. They steered their ships into it
Þar var ey ein út
fyrir og voru þar straumar miklir og um eyna. Þeir kölluð hana
Straumsey. Fugl var þar svo margur að trautt mátti fæti niður koma í
milli eggjanna.
There was one island (in the Fjorð) and swift currents all round it. They called it Straumsey (Swiftcurrent Island). The Birds were so many you could scarcely(G) set foot between the eggs.
Þeir héldu inn með firðinum og kölluðu hann Straumsfjörð og báru
farminn af skipunum og bjuggust þar um.
They held into/steered into the Fjorð and called it Straumsfjorð and carried their cargo from the ships and settled themselves (settled down)
Þeir höfðu með sér alls konar
fé og leituðu sér þar landsnytja. Fjöll voru þar og fagurt var þar um
að litast. Þeir gáðu einskis nema að kanna landið. Þar voru grös
mikil.
They had with them all their livestock/animals, but went looking for food of the countryside (local) Mountains (fells) were there and it was beautiful
They had no wish to see - they only explored. There was a lot of Tall grass
Þar voru þeir um veturinn og gerðist vetur mikill en ekki fyrir unnið
og gerðist illt til matarins og tókust af veiðarnar.
They were there for the winter which became severe and because they had not provided for it the food ran out and hunting failed
Þá fóru þeir út
í eyna og væntu að þar mundi gefa nokkuð af veiðum eða rekum. Þar var
þó lítið til matfanga en fé þeirra varð þar vel.
They went out to the Island wanting to find some food in hunting or washed ashore (on the beach). There was little food to be found, but the livestock did well.
Síðan hétu þeir á
guð að hann sendi þeim nokkuð til matfanga og var eigi svo brátt við
látið sem þeim var annt til.
And so they prayed to God to send them something for food, but it was not so fast in coming as they needed it (as they had need?)
Þórhallur hvarf á brott og gengu menn að leita hans. Stóð það yfir
þrjú dægur í samt.
Thorhall had (wandered off) and men went to look for him. They looked for three days al together
Á hinu fjórða dægri fundu þeir Karlsefni og Bjarni
hann Þórhall á hamargnípu einni.
On the fourth day they saw him, Thorhall, (they) Karlsefni and Bjorn, on the peak of a Crag
Hann horfði í loft upp og gapti
hann, bæði augum og munni og nösum, og klóraði sér og klípti sig og
þuldi nokkuð.
He was looking up (at the sky) his mouth and eyes and nose wide open and scratching and pinching of himself and muttering something
Þeir spurðu hví hann væri þar kominn. Hann kvað það
öngu skipta. Bað hann þá ekki það undrast, kveðst svo lengst lifað
hafa að þeir þurftu eigi ráð fyrir honum að gera. Þeir báðu hann fara
heim með sér. Hann gerði svo.
They asked him to return with them. He declared that it did not matter (made no difference). Both (of them) were not to wonder for themselves he declared that for the length of his life he needed no one to care for him. They had him come back with them and he did so
Litlu síðar kom þar hvalur og drifu menn til og skáru hann en þó
kenndu menn eigi hvað hval það var. Karlsefni kunni mikla skyn á
hvalnum og kenndi hann þó eigi. Þenna hval suðu matsveinar og átu af
og varð þó öllum illt af.
A little after that came there a whale (washed up) and men crowded to it to carve it up, although no one knew what kind of whale it was. Karlsefni knew all the whales (?to name them) and he knew it not,
The cooks boiled the whale and everyone who ate of it was unwell from it (af)
Þá gengur Þórhallur að og mælti: "Var eigi svo að hinn rauðskeggjaði
varð drjúgari enn Kristur yðvar? Þetta hafði eg nú fyrir skáldskap
minn er eg orti um Þór fulltrúann. Sjaldan hefir hann mér brugðist."
Then went Thorhall up to them and said "Has not Red-beard (Thor) turned out to be of more avail (G) than that Christ of yours?.
This I have had for my Skald-Payment for my Verses for Thor (who is) my Patron (see - fulltrui - Zoega) Seldom does he disappoint me.
Og er menn vissu þetta vildu öngvir nýta og köstuðu fyrir björg ofan
og sneru sínu máli til guðs miskunnar. Gaf þeim þá út að róa og
skorti þá eigi birgðir.
And when they knew this they would not eat - they threw it away(back to the sea)
and themselves threw onto God's Mercy
It is/was given to them to go out to sea and fish they were not then short of provisions
Um vorið fara þeir inn í Straumsfjörð og höfðu föng af hvorutveggja
landinu, veiðar af meginlandinu, eggver og útróðra af sjónum.
In the Spring they went up Straumsfjorð and had (?caught) from the two shores (?lands) hunting and gathering eggs on the shore
WHEW !!
Any advice / Critique welcome
Kveðja
Patricia (this has taken much longer that I anticipated)