Posting this a little early as I'm going out of town tomorrow.
 
Post translations beginning Oct. 15
Post comments/corrections beginning Nov. 1
 
_________________________________________________________________
 
Einarr svarar:  "Of síð hefir þú sagt mér til þessa,
 
því at nú hafa allir ráðit sér vistir,
 
þær er beztar eru, en mér þykkir þó illt at hafa órval af."
 
 
Einn dag tók Einarr hest sinn ok reið á Aðalból.
 
Hrafnkell sat í stofu.
 
Hann heilsar honum vel ok glaðliga.
 
Einarr leitar til vistar við Hrafnkel.
 
 
Hann svaraði:  "Hví leitaðir þú þessa svá síð,
 
því at ek munda við þér fyrstum tekit hafa?
 
En nú hefi ek ráðit õllum hjónum nema til þeirar einnar iðju,
 
er þú munt ekki hafa vilja."
 
 
Einarr spurði, hver sú væri.
 
 
Hrafnkell kvazk eigi mann hafa ráðit til smalaferðar,
 
en lézk mikils við þurfa.
 
 
Einarr kvazk eigi hirða, hvat hann ynni,
 
hvárt sem þat væri þetta eða annat,
 
en lézk tveggja missera bjõrg hafa vilja.
 
 
"Ek geri þér skjótan kost", sagði Hrafnkell.
 
"Þú skalt reka heim fimm tigu ásauðar í seli ok viða heim õllum sumarviði.
 
Þetta skaltu vinna til tveggja missera vistar.
 
En þó vil ek skilja á við þik einn hlut sem aðra smalamenn mína.
 
Freyfaxi gengr í dalnum fram með liði sínu.
 
Honum skaltu umsjá veita vetr ok sumar.
 
En varnað býð ek þér á einum hlut:
 
Ek vil, at þú komir aldri á bak honum,
 
hversu mikil nauðsyn sem þér er á, því ek hefi hér allmikit um mælt,
 
at þeim manni skylda ek at bana verða, sem honum riði.
 
Honum fylgja tólf hross.
 
Hvert, sem þú vilt af þeim hafa á nótt eða degi, skulu þér til reiðu.
 
Ger nú sem ek mæli, því at þat er forn orðskviðr,
 
at eigi veldr sá, er varar annan.
 
Nú veiztu, hvat ek hefi um mælt."