Heil!

Funny to read a NC-style story that neither I nor Óskar wrote.

> Maðr heitir Haraldr, er konungr. Hann á brand, geir,
> góðan hest ok langan bát. Er Haraldr glaðr maðr því
> at hann er góðr konungr ok er illr víkingr eigi. En
> Haraldr eigi á gylltan baug ok hann vill gylltan baug.
> Haraldr kennir illan þjóf er á gylltan baug. Þa ferr
> Haraldr því at hann vill finna þjófinn ok taka bauginn.
> Nú eltir þjófinn ok er Haraldr sér hann, kallar: "Þjófr!
> Kom þú hér nú." Þjófrinn er hvæddr en hann flýr eigi. Segir:
> "Heill Haraldr konungr! Ek Eiríkr heiti. Hví ert þú hér?
> Hví vilt þú mæle mér?" Þá svarar Haraldr: "Þú hefir gylltan
> baug, er ek vil eiga. Gef mér bauginn eða ek veg þik!"
> Nú er Eiríkr hræddr mjök ok segir: "Veg mik eigi, Haraldr
> konungr. Ek gef þér bauginn. Veg mik eigi." Nú gefr Eiríkr
> Haraldi bauginn ok þá flýr Eiríkr. Er Haraldr sér Eiríkr flýja,
> hann hlær ok kallar: "Flýj illr þjófr! Flýj ef vilt þú deyja
> eigi!" Nú Haraldr konungr er glaðr mjök því at hann á gylltan baug.

Hee-hee, this is amusing :) The grammar is mostly quite good.
Here are some hopefully helpful notes.

* The imperative of 'flýja' is 'flý'. A word can never end
with a 'j' in Old Norse.

* I don't understand the sentence "Hví vilt þú mæle mér?"

* You're trying too hard with the word order. The only major
difference between normal English and Old Norse word order
is the V2-rule. For example there is an error in your last
sentence: "Nú Haraldr konungr er glaðr" should be "Nú er
Haraldr konungr glaðr" (or "Er nú Haraldr konungr glaðr").

* Although pronoun-drop is more prominent in Old Norse than
English it is not normally done as much as in the story above.



> Falla Allir
>
> líf kømr eigi langr mönnum er vilja lifa
> né slíkr maðr svangr vita verðr spakr
> fáir eru er sjá finna meðan falla allir

I don't quite get this poem :)

I could maybe help with the grammar if I knew what the meaning
was supposed to be. And what about the metre?

Kveðja,
Haukr