Sveinninn fann svo fagra rós,
fagra rós í haga.
Hún var ung og æskuljós,
aldrei sá hann fegri rós
alla ævidaga.
Rósin, rósin, rósin ung,
rósin fríð í haga.
Hann kvað: Feginn finn ég þig,
fagra rós í haga.
Hún kvað: Ef þú hreyfir mig,
hvössum þyrni merki ég þig
alla ævidaga.
Rósin, rósin, rósin ung,
rósin fríð í haga.
Sveinninn sleit þó rós af rein,
rósin fríð í haga.
Rósin unga reif þó svein, -
rósarstungan varð hans mein
alla ævidaga.
Rósin, rósin, rósin ung,
rósin fríð í haga.